Nazwa:Konik Polski
Wzrost: 125-135 cm
Umaszczenie: głównie myszate
z ciemną pręgą grzbietową
Pochodzenie: Polska
Koniki polskie to kuce w typie konia prymitywnego, blisko spokrewnione z dzikim koniem wschodnioeuropejskim. Małe, krępej budowy, pochodzą z Polski i w swojej ojczyźnie żyły dziko do schyłku XIX w. Wskutek polowań ich pogłowie przerzedziło się. Tylko utworzenie rezerwatu i konsekwentne zabiegi hodowlane uchroniły je przed wymarciem. Koniki są średniej wagi, mają głowę o prostym lub lekko wklęsłym profilu i krótką szyję o bujnej grzywie. Zad jest stromy, z nisko osadzonym ogonem. Są najczęściej ciemnogniade lub myszate z ciemną grzywą. Mają też "prążki zebry " na nogach oraz pręgę grzbietową. To konie pilne, zdrowe, odporne i wytrzymałe, które doskonale sprawdzają się w pracy na roli. Obdarzone na ogół mocnym charakterem, bywają trudne w obejściu. Rzadko wykorzystuje je się pod siodłem, częściej do lekkich zaprzęgów. Współcześnie żyją w stadninach państwowych i w prywatnych hodowlach, a także w parkach narodowych i rezerwatach. Najczęściej spotykane są na terenach ojczystych (w Polsce), m. in. Popielenie na Mazurach, w Białowieży i w Sierakowie.
użytkowanie: Kłusaktemperament: mają łagodny temperament,
lecz mogą być bardzo złośliwe
i dzikie po swoich przodkach
